De rollen van agressor, slachtoffer en redder.
De rollen van agressor, slachtoffer en redder zijn onderling verbonden en ondersteunen elkaar.
We hebben allemaal deze 3 rollen en hebben ze in meer of mindere mate ontwikkeld. Op elk willekeurig moment manifesteren we er slechts één van.
Omdat de innerlijke stabiliteit van elk van de rollen van agressor, slachtoffer en redder relatief laag is, is de overgang van de ene naar de andere gemakkelijk, binnen dezelfde relatie en zelfs dezelfde interpersoonlijke interactie.
Elke persoon die op een bepaald moment in een relatie een agressor is, zal zowel een slachtoffer als een redder zijn.
De overgang van de pool van agressor naar die van slachtoffer of redder geldt niet alleen voor één persoon die betrokken is bij de relatie, maar voor beide, de agressor van de ene partner wekt het slachtoffer van de andere, het slachtoffer brengt de agressor naar de oppervlakte of de hulpverlener, de hulpverlener die het slachtoffer handhaaft of de agressor stimuleert.
De agressorrol wordt geassocieerd met agressief gedrag (kritiek, beledigingen, emotioneel en/of fysiek geweld), met de noodzaak om fysiek of emotioneel pijn te doen, iemand opzettelijk en systematisch te controleren, te straffen of lastig te vallen.
De ontwikkeling van de innerlijke rol van agressor vindt plaats op de vruchtbare grond van situaties ervaren vanuit de positie van slachtoffer, omdat het object zijn van agressie leidt tot het ophopen van woede en tot het structureren van een rol die op een gegeven moment toelaat, zijn uitdrukking.
Het verlaten van de rol van agressor vereist het helen van de wonden die in verschillende traumatische contexten zijn gevormd, en gedragsmatig, het nemen van zorg en verantwoordelijkheid voor zichzelf. Het slachtoffer is degene die verantwoordelijkheid neemt voor wat hij denkt, voelt of zijn eigen manier van handelen, hij is niet in staat om harde grenzen te stellen aan de agressor, de agressie te stoppen of uit zijn sfeer te komen.
Gedrag in de slachtofferrol wordt gekenmerkt door hulpeloosheid en vernedering. Het slachtoffer heeft een laag zelfbeeld en de onbewuste behoefte om zichzelf iets aan te doen dat hij op de agressor projecteert.
Uit de slachtofferrol komen betekent het helen van de interne zelfagressiepatronen die leiden tot de onbewuste toestemming om aangevallen te worden en, gedragsmatig, verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en duidelijke en stevige grenzen trekken in de interactie met anderen.
De verlosser, als een paranormale rol, is degene die in de behoeften van anderen voorziet zonder noodzakelijkerwijs te worden gevraagd, degene die tegen elke prijs behulpzaam wil zijn, die vergeet dat de gezondste redding degene is die je zelf doet.
Soms doet de redder meer voor iemand dan die persoon voor zichzelf doet, ook al is ze daartoe in staat.
De persoon in de rol van verlosser kan zoveel voor anderen doen dat hij uiteindelijk op eigen kosten handelt. We overstijgen de rol van verlosser wanneer we anderen voor zichzelf laten zorgen, hun eigen beslissingen nemen en persoonlijke verantwoordelijkheid nemen.
De rollen van slachtoffer, agressor, redder zijn specifiek voor psychologische spellen, d.w.z. interacties die worden gekenmerkt door een machtsstrijd, waarin de persoonlijke wonden van alle hoofdrolspelers worden opgevoerd, waarvan niemand wint, niemand tevreden of verzoend naar buiten komt.
Psychologische games laten via deze rollen een uiting van frustraties, ontevredenheid, psychologische kwetsbaarheden toe, maar verhinderen authentiek contact tussen mensen.
Daarom zijn deze rollen slechts psychische "gevels" van onze interne problemen, die ze via hen uitdrukken, maar ze nooit genezen.